Müebbet - Namütenahi

Müebbet

Dikenli yollar, prangalar, bağlı olduğumuz insanlar ve sorumluluklar bunların hepsi dünya denen hapishanenin içinde mevcut. Tabiki burada koğuşlar, sınıflar var. Zaten sınıfsız bir dünya hayal etmek ancak ütopik bir alem olur. Peki bu dünyada, bu hapishanede hangi koğuştayız biz.

Hani ütopik alem dedim ya gelin bu koğuşları hayal edelim hep birlikte. Yani biraz hayal kuralım.  Mesela birinci koğuş "Merhamet Koğuşu" olsun. Burada herkes diğerine merhamet etmeyi bilsin. Vicdanlı insanlar olsun burada. Bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın demesin kimse. Herkes diğerinin kolu kanadı olsun.

 İkinci koğuş ise; "İşkence Koğuşu" olsun. Burada insanları kıranları, yarı yolda bırakanları, seviyor gibi davranıp gidenleri cezalandıralım. Sevmeyi öğretelim mesela ya da sevmese bile incitmemeyi, saygı duymayı öğretelim.  Sonra "Aşk Koğuşu" olsun. Aşksız olmaz sonuçta değil mi? Ama aşk diyorsak böyle en afillisinden. Bol acılı olmalı ki tadı tuzu olsun. Yeni Keremler Aslılar doğar belki burada.

Böyle böyle devam etsin koğuşlar. Hepsinin tek ortak yönü de "Adalet" olmalı bence. Çünkü adaletin olmadığı yerde zulüm, hüzün, gözyaşı eksik olmaz. Adaletsiz merhamet, ceza, aşk, sevgi, kanun olmaz. Olduğuna rastlamadım.

Bu hayalleri kurmadan önce demiştim sanki ütopik hayaller olur diye. Sınıfsız bir hayal bile kuramıyoruz çünkü biz. Bu bizim doğamız belki de bilmiyorum. Şimdi dönüp dolaşıp konuyu sana nasıl bağlayacağımı düşünüyorsan eğer benim de bir sınıfım var evet. O da sensin. Sınıfım sen oldun olalı ben, ben değilim. Sanki senden önce bir "ben" yokmuş gibi davranıyor bu beden. İğneli tellerle sana bağlandım. Kurtulmaya çalıştıkça dikenleri vücuduma batıyor. Senin sınırlarından çıkmak istedikçe daha çok yaralanıyorum. Sende kaldıkça da eriyorum. Yani anlayacağın iki taraflı da bir müebbet bu..

Yazan : Namütenahi