"BANA DOĞRU GELEN KİM?" - NİLGÜN MARMARA

"BANA DOĞRU GELEN KİM?"YA DA

ŞİMDİKİ ZAMANDA

BİR MOBİL, BİRİNCİ TEKİL ŞAHIS

Dökülmüş bedenim kimyasına pirincin, yokedilerek kalsiyumun büyüsü yazgım belirlenmiş.

Her an, hoş geldin diyorum bana doğru gelene, dalgalanan duygularımla. Sarkıyorum

tavandan (bir tavan varmışçasına) yeryüzünün (varolduğunu umarak) renklerini bilmeme

karşın - lal rengi, çivit mavisi ve sarı - ve onların yalanlamalarını - tutku, dinginlik ve ölüm -

kendimle işaretliyorum yanı, yöreyi - bir aşağı bir yukarı, bir yukarı bir aşağı, sağ sol, sağ sol.

Yönlerin bulanıklığında bir sorumluluk bu! Uluma geri tepiliyor böylece, bana doğru gelene

karşı! Bir iskeletler zinciri tutuyor beni havada, uzay konusunda bir unutkanlık yüklemeye ve

devindiğim cılız önlemleri yıkmaya çalışarak. Soğukkanlı bir çaba! Ben, kusursuz bir porte

olmayı yeğlerdim, oysa. İşte şuracıkta, özlüyorum sol anahtarımı ve notalarımı. Umursamam,

nereye dağılırlarsa dağılsınlar, daha sonra...

Şimdilik, hava akımının istencine boyun eğmişim, sinekler ırzına geçerken uzantılarımın,

sürdürüyorum dansımı bu dikey tabut içre, günden geceye, geceden güne, ben tümünü ezip

geçinceye ve "Bana doğru giden kim?" in yatay bilgisine ulaşıncaya dek!

Nilgün Marmara

Nilgün Marmara - Şiirleri