ÖZLEM ŞEKİR ANLARLA YAŞAMAK

Fotoğrafların görünmeyen yüzünde hep ayrılıklar vardır. Özlem Şekir

ANLARLA YAŞAMAK

Neden fotoğraflara baktıkça insanlar mutlu olur hiç düşündünüz mü? Çünkü bir fotoğraf karesinde bütün acılar unutulur. Bütün mutlu güzel anılar tek kareye sığdırılmaya çalışır. Baktıkça fotoğraflara hatırlanacaktır anılar. Bunun heyecanıyla bakılır objektife. Yanındaki o sırada dünyadaki en değerli kişi oluverir.Güzel çıkma çabası değildir asıl olan. Asıl olan yanındakine yakışma çabasıdır.
O kareden sonra belki hiç görüşülmeyecektir. Son vedadır belki bu son karedir. Son gülüş, son anıdır. Bir fotoğraf karesi bunları anlatırken bize. Bir ömür neler anlatmaz ki insana?
 Bir kareyle yaşayan insanlar gördüm ben. Sırtını da göğsünüde o fotoğrafa yaslayıp ölen insanlar tanıdım. Bir insan aynı kareye bakıp onunla yaşadığı anıları hatırlayıp ne kadar yaşayabilirdi? Ama o kare insana ümit veriyormuş. Gözyaşlarıyla okşuyormuş o fotoğrafı insan, yanındakiyle yaşadığı o güzel günler bir ömür yetiyormuş.
 Her şeye rağmen farklı bir hüzün vardır o karede. Her şey unutulur evet insan o fotoğrafı çekilirken aklından her şeyi siler. Ama derler ya gözler kalbin aynasıdır. Gülen yüzlerdeki gözler benzersiz bir veda hüznü taşır. Gözler hüznü feryat eder duyabilene.. Fotoğraftakiler gülümsemek için yarışır gibi görünürler. Gülümsemek insanın en fazla on saniyesini alırda, perdenin arkasındaki hüzün koskocaman hayata sığmaz.
 Acaba baktıkça yüreğimizdeki ateş daha mı alevlenir ? İlk başta veda sahnesi mi hatırlanır yoksa güzel günler mi? Benim güzel günlerim gelir aklıma. Birdaha yaşarım tüm aydınlığımla. Yüreğime su serpilir gibi olur, ayrılığı hatırlayana kadar. Bütün hafızanın sonu hep ayrılıkla biter, işte hayatın zalim oluşu bundandır. Fotoğrafların görünmeyen yüzünde hep ayrılıklar vardır. Bundandır fotoğraflara baktıkça ağlamamız. Güzel günlerin geri gelmeyeceğini hepimiz biliriz. Ama bazı anlar tekrar yaşanmayacak kadar özeldir. Bazı anlara bin anlam yüklemek yerine kendi anlamlarıyla bırakmak en iyisi.

Bütün dünya duysun.
Benim bir fotoğrafım var
Baktıkça güldüğüm
Arkasındakini gördükçe ağladığım.

Fotoğrafımdaki bilsin
Baktıkça onu özlediğimi
Onunla konuştuğumu
Onu dinlediğimi
Fotoğrafımdaki bilsin
Onu nasıl sevdiğimi.

Özlem Şekir