Helal Et Gitsin Aklını - Nazan Bekiroğlu

Helal Et Gitsin Aklını

Kapat gözlerini önce. Ve hadi aç şimdi kendi içine.Degil mi ki;

“Aslolan gözlerin kapalıyken yaşadıkların”.

Hala en güzel hikayeleri dünyalar bir araya gelse anlamayacaklara mı anlatmak tasın?

Ve sen hala sağırlar ordusuna senfoniler mi çalmaktasın?

Ne seni hazmedebilen ne de senin hazmedebildiğin bir alemde için sızlıyor, biliyorum. 
İçine bak, imkansız bir şey olmadığını göreceksin.

Kapat gözlerini gitsin.

Ama aç kendi içine..

Henüz bilmiyorsun;

Açtıkça gözlerini kendi içinden başka bir yere, gerçeğini kendi dışından başka bir yerde aradıkça, ona hiç ulaşamayacaksın.

Üstelik aradıkça kaybolacak, buldukça yok olacaksın.

Kurtulmaya çalıştığın bir lunaparkın baş döndürücü kalabalığında bir türlü kapıyı bulamayacaksın.Dahası, o kadar çok kurtulmaya çalıştığın panayırın güldüren aynalarından biri olacaksın sonunda.

Bir ayna ama, ne görücü ne gösterici.

Kapat gözlerini kendi içinden başka olan her şeye.

Nefesini tıkandığı yerde ilk sözü söyleyen olma.

Cümlelerde kaybolmaktan, sözlere kaybolmaktan da vazgeç. 

Çünkü herkesin lugatı farklı, bunu hala bilmiyor musun?

Senin “yağmur’‘unla kimsenin ’'yağmur’'u sözcük biçiminde uymuyorsa birbirine, bu çaba niye?

Kapat gözlerini önce!

Ve aç kendi içine.

Bunu başarabilince, o zaman hem senin ’'yağmur’'unun hem benim ’'yağmur’'umun buluştuğu bir üçüncü bir ’'yağmur” mutlaka var olacak.

Bütün sözlerin üstündeki sözü göreceksin.

Bütün sözlerin üstündeki sözü gördügün zaman,

“Dünya hayal olur, hayal gerçek”

O zaman içindeki hikaye daha derin sulara düşer ve anahtarlar kilidin içinde döner.

İşte kapı orada.

Ama bunun için ödemen gereken bir bedel olacak.

İşte sonsuz panayırdan selamete çıkabilmek için ödeyeceğin küçük bedel:

AKLIN!

Hadi şimdi bir zamanlar o kadar güvendiğin aklı, bir zamanlar yegane silahın olan aklı seni yollarda bırakan aklı yollarda bırak.

Hudutsuz bir hissizliğe sığınarak, güvenerek sezgiye;

Her hikayenin giriş gelişme ve sonuçtan ibaret bir bütün olduğunu inkar et.

Değil mi ki Doğum ve Ölüm tarihleri arasına sıkışmış bir hayat olacaksın.

Ve her dedigin doğru çıkacak.

Değil mi ki şimdiden bir “HİÇ’'sin.

Değil mi ki sen bir delisin.

Helal et gitsin aklını.

Aklın geride bile bile kalmasın…

Nazan Bekiroğlu

Nazan Bekiroğlu

Nazan Bekiroğlu (d. 3 Mayıs 1957), Türk yazar ve akademisyen.

1997 yılından beri hikâye, deneme, roman ve incelemelerini yayımlamaktadır. 2006 yılında Cam Irmağı, Taş Gemi adlı hikâyesiyle Türk Yazarlar Birliği hikâye ödülü'nü almıştır.

O kadar yabancı geldi ki ona bir zamanlar kendisinin olan bu yüzler, şu an, şimdi ölse, hangi yüzü taşıyan bir kendisi onu karşılasın dilerdi? Hayatının hangi devresine dönmek ve orada ebedi kalmak isterdi? Bir cevap bulamadı. Hayatının "işte burası! bu!" diyeceği bir zamanını işaret edemedi. "Kocadım artık" dedi. Direnmedi.

— Mücella Nazan Bekiroğlu

İyi de affa değer olanı zaten herkes affeder. Asıl af, affa lâyık olmayanı da affetmek değil mi?

— Mücella Nazan Bekiroğlu

Kendisini cennetin daha ilk sabahında, ilk anında bile Adem, cinnet aşkıyla şuurlu kulluk arasında emre amade buldu. Aşkın da aşkıydı bu.

— La: Sonsuzluk Hecesi - Nazan Bekiroğlu

...o kadar çok sevdi ki elif, be'yi. kıyamete kadar hiç bir kadının hiç bir erkeği böyle sevemeyeceğinden emindi.

elif kimi böyle sevebilirdi ki?

— Cam Irmağı Taş Gemi - Nazan Bekiroğlu

Yalnızdım ve insanları seviyordum ama yine de yalnızlığımı daha çok seviyordum.

— Nar Ağacı - Nazan Bekiroğlu

Ama artık buralarda durulmaz oldu…Şimdi bana bir hicret lazımdır. Mah-ı Muharrem'dir. Her yan Kerbela. Varsın olsun, Hüseyin olmak Yezid olmaktan yeğdir.!

Nar ağacı - Nazan Bekiroğlu

Bir kadeh daha şiir içsem, körkütük şair olsam

Hangi mısraya sığar ki sevdam?

—           Nazan Bekiroğlu